آلودگی بصری به عنوان زیر شاخه ای از آلودگی ها در حوزه ی محیط زیست است.
آلودگی بصری عبارتست از هر گونه آلودگی که در مرتبه ی اول چشم انسان را بیازارد.
در مرتبه ی ثانویه روح انسان را مکدر کند .
به طوری از دیدین آن به انسان حالت ناخوشایند و گرفتگی روحی دست بدهد. نتیجه ی این امر به مرور زمان و در بلند مدت آسیب رسیدن به مغز و جسم افراد در معرض است.
این که آلودگی بصری را خاص جوامع و کشورهای در حال توسعه قلمداد کنیم دور از واقعیت موجود است چرا که در اکثر ابرشهرها، مگالاپلیس ها و کلانشهرهای اروپای غربی، نیویورک، شرق و جنوب شرق آسیا نیز مشاهده می شود. پدیده ای فراگیر ناشی از رشد و گسترش افقی و عمودی اخرین جلوه ی تمدنی بشر( شهرها) .
اما تفاوت در شدت و نوع مدیریت است.
در اغلب ابر شهرهای پیشرفته امری قابل کنترل در حوزه ی مدیریت شهری است.
اما در شهرهای کشورهای در حال توسعه در برخی ابعاد و زوایا شهر را به مکانی ناسالم و غیر قابل تحمل تبدیل کرده است که چنانچه در آینده اقدامی برای بهبود اوضاع صورت نگیرد محیط زیست شهری تخریب و تبدیل به شهری متروکه خواهد شد.
به عنوان مثال اگرچه ماهیت شهرهای بزرگ نقش آفرینی در مقیاس جهانی مبتنی بر تجارت و بازرگانی و تبلیغات گسترده است.
کارکرد و نبض حیات شهر و گاه بخشی از اقتصاد یک کشور را بر عهده دارد.
اما همیشه نباید هرشخص حقیقی یا حقوقی بخواهد با هر ابعاد و اندازه و هر مطلبی را بگذارد
حتی هر شرکتی نیز نمی تواند با هر رنگی تبلیغات کالا و خدمات به نمایش بگذارد .
در طراحی نمای ساختمان نیز حتی در موقعیت هایی خاص بر اساس میل و سلیقه ی شخصی نمی تواند اقدام کند.
