http://پردیس فناوری کیش – طرح ملی مشاوره – متخصصین صنعت ومدیریت – گروه محیط زیست

بازی آموزش محیط زیست۲:

کمک کردن به کودک:

کودکان می توانند بازی فیزیکی را بدون کمک هم یاد ‌گیرند.

بزرگتر ها کمک های ناخواسته ای به کودکان می کنند.

 نمونه‌هایی از  کمک‌های ناخواسته عبارت‌اند از:

کمک به بالارفتن کودک، جلوگیری از افتادن کودک است.

 زمانی که او درحال تلاش برای حفظ تعادلش است.

کمک به کودک در زمان افتادن ویا گیر افتادن.

تمام این کمک‌ها به این دلیل است که والدین صبر نمی‌کنند تا کودک، خود  موقعیت‌ها را مدیریت کند.

درآغاز، کودک برای گرفتن کمک به شما نگاه می‌کند ولی شما نباید به او کمک کنید.

به آرامی به کودک اجازه دهید که مدیریت موقعیت را به دست بگیرد.

موقعیت ها را ارزیابی کند.

خود را در موقعیت بررسی حوادث قرار دهد.

این فرآیند نیازمند زمان است.

آمادگی داشته باشید که به آرامی خود را ازنظر فیزیکی و احساسی از کودکتان جدا کنید.

در زیرسه روش سودمند برای کمک به فرزندتان آمده است:

 ۱- اول صبر کنید و پیش از این که کودک را از موقعیتی خارج کنید، زمان لازم را به او بدهید.

۲- هیچ گاه کودک را در موقعیتی که به تنهایی توانایی وارد شدن یا خارج شدن از آن را ندارد،قرار ندهید.

۳- راهکارهای دیگری که در دایره توانایی‌های کودک باشند به او پیشنهاد کنید.

بدون کمک شما کودکان توانایی‌های خود را کشف خواهند کرد. راهنمایی‌های آرام و گام به گام شما به آن‌ها کمک می‌کند تا راه حل‌های مناسب را پیدا کنند.

اکتشاف اشیای مود علاقه:

نوزادان به کمک دست‌ها و دهان خود کشف می‌کنند.

همه چیز برای آن‌ها تازه است و بهترین راه برای دستیابی به اطلاعات از راه دهان است.

در این حالت، کودک بیش تر اشیا را بعد از چشیدن طعمشان رها می‌کند. اگر می‌خواهید چیزی را از دهان کودک خارج کنید، آن را از دهان او بیرون نکشید، بلکه دست خود را به سویش دراز کنید و در حالی که کف دستتان به طرف بالاست، از او درخواست کنید آن چیز را به شما پس بدهد.

اشیای خطرناک و سمی هرگز نباید در دسترس کودک باشند.

بازی کودک محور به معنای گرد آوری اطلاعات از راه لمس کردن، چشیدن و بوییدن است.

نباید کودک را از اکتشاف باز دارید

خزیدن و بالا رفتن:

کودکان کوچک تر که هنوز نمی‌توانند به تنهایی راه بروند، برای اکتشاف نیاز به زمان کافی دارند.

این کودکان برای اکتشاف نیاز دارند که دست‌ها، زانوها، پاها و پشت خود را کثیف کنند، پس به آن‌ها لباس‌هایی بپوشانید که کثیف شدنشان مانعی نداشته باشد.

جایی پیدا کنید که به خوبی کودک خود را ببینید و او هم شما را ببیند. اگر بتوانید با کودک خود تماس چشمی برقرار کنید،امنیت عاطفی لازم را به او می‌دهید.

اگر موقع بالارفتن کمی گیر کرد یا تعادل خود را از دست داد، صبر کنید و نگاه کنید.

به کودک زمان کافی بدهید تا موقعیت فیزیکی خود را ارزیابی کند.

کودک ممکن است ادامه دهد یا برای کمک شما را صدا بزند.

در بازی کودک محور به کودکان امکان خزیدن و بالارفتن بدهید تا بتوانند تعادل خود را پیدا کنند. نیازی به نگه داشتن یا کمک کردن به آن‌ها نیست.

بازی در بوته زار:

کودکان بزرگ تر برای اکتشاف می‌توانند روی دو پای خود راه بروند.

کودک شما نیاز دارد که از حضور شما مطمئن باشد.

بسیاری از کودکان تنها تا جایی دور می‌شوند که احساس امنیت کنند (خط امنیت نامرئی).

اگر شما با کودکان حرکت کنید، آن‌ها هم ادامه می‌دهند.

اگر بایستید، آن‌ها هنوز هم می‌توانند حاشیه خط امنیت خود را پیدا کنند.

یک نقطه تکیه گاه پیداکنید و تماس چشمی خود را حفظ کنید که از دور و نزدیک کودک راپشتیبانی کنید و تنها در صورت نیاز از نزدیک او را دنبال کنید.

اگر شما از جمله کسانی هستید که همواره پشت سر کودکتان هستید و او را دنبال می‌کنید، این را بدانید که کودکان تنها تا جایی که احساس راحتی کنند، دور می‌شوند و هر زمان که لازم باشد به پشت سر خود نگاه می‌کنند تا از بودن شما در پشت سرشان مطمئن شوند.

می‌توانید به جای دنبال کردن دائمی فرزندتان، از یکی از والدین دیگر کمک بگیرید.

در حالی که شما ایستاده‌اید، او می‌تواند از فاصله نزدیک تری کودک را نگاه کند.

در این صورت می‌توانید عادت دنبال کردن دائمی کودکتان را ترک کنید. بازی کودک محور به معنای این است که گاه از دور و گاه از نزدیک فرزندتان را مشاهده کنید.

در این صورت نیازی نیست که همیشه و همه جا از نزدیک به دنبال کودک خود باشید.

تقسیم کردن:

تقسیم کردن مفهومی است که کودکان تا مدت‌ها درکی از آن ندارند.

کودکان کوچک می‌توانند از دادن و گرفتن اشیا به یکدیگر احساس بسیار خوبی داشته باشند.

اما گاهی ممکن است یک شی ائ را به عنوان قسمتی از وجود خود بدانند و از دادن و گرفتن آن به کودکان دیگر ناراحت و عصبانی شوند.

در این حالت بهتر است والدین دخالت نکنند.

در واقع مشکل معمولا زمانی رخ می‌دهد که بزرگ ترها احساس می‌کنند که باید مفهوم “تقسیم کردن” را به کودکانشان آموزش دهند.

کودکی که ناچار به تقسیم چیزی می‌شود، دستوری را که به او داده شده است، اطاعت می‌کند.

برای پشتیبانی از کودکان در این حالت، بهتر است عقب بنشینید و تماشا کنید.

اگر آن‌ها در حال چانه زنی هستند،صبر کنید تا خودشان راه حل مناسب را پیدا کنند.

اگر نتوانستند، کودکی که شیء را در دست دارد، صاحب آن است و بعد از این که مدتی آن را در اختیار داشت می‌توان آن ر ا به کودک دیگر داد.

بازی کودک محور به معنای صبر کردن برای آشکار شدن نتیجه است. نه این که کودک ر ا ناچار به تقسیم کردن چیزی با دیگران کنیم.