بازی آموزش محیط زیست۱

http://پردیس فناوری کیش-طرح ملی مشاوره – متخصصین صنعت ومدیریت – گروه محیط زیست

 

بازی آموزش محیط زیست ۱:

 

 

کودکان در همه گروه‌های سنی به طور ژنتیکی به بازی تمایل دارند.

کودکان  بزرگسالانی می خواهندتا نیاز آنان را درک کنند.

 پشتیبانی بزرگتر ها رابه عنوان  همراه  کودکان بسیار مهم است.

راهکارهایی که در زیر به بزرگسالان کمک می‌کنند فرزندانشان را در بازی در طبیعت  همراهی کنند.

بازی کودک محور چگونه است؟

آرام باشید و در کناری بایستید.

بخش مهم یک بازی کودک محور، بردباری، کنار ایستادن و مشاهده است.

برای انجام این کار ما باید به خود آرامش دهیم.

 در بازی کودک محور باید صبر کنیم و ببینیم چه پیش می‌آید.

والدین در بازی کودک محور نباید شتاب کنند.

همه ما در حال یادگیری دائمی هستیم.

به عنوان پدر و مادر، یکی از مهم‌ترین چیزها  این است که شما ناچار به درک تمام کارهای کودکانه فرزندتان نیستید.

گاهی بهتر است عقب نشست و اجازه داد که فرآیند یادگیری خود پیش برود.

 ما نباید تمام لحظات آموزشی کودک را هدایت کنیم.

در واقع بدون آموزش دادن والدین نیز فرآیند یادگیری رخ خواهد داد. همچنین بهتر است همه موقعیت‌ها را برای فرزندانمان آماده نکنیم .

به آن‌ها اجازه دهیم مشکلاتشان را خودشان حل کنند.

در این صورت ما نیز همانند فرزندانمان و به همراه آن‌ها یاد خواهیم گرفت.

چطور شروع کنیم؟

بازی در طبیعت تجربه‌های بسیاری در اختیار شما قرار می‌دهد.

برخی کودکان، پیش از این‌که شما متوجه شوید،فرآیند بازی و یادگیری را شروع می‌کنند.

شما می‌توانید در همان جایی که هستید بمانید،یا با فاصله آن‌ها را دنبال کنید و درجایی بنشینید و آن‌ها را تماشا کنید.

برخی از کودکان ترجیح می‌دهند مدتی با شما باشند.

در این صورت، می‌توانید در محیطی طبیعی، از بودن با هم لذت ببرید. ممکن است خودتان هم احساس کنید که می‌خواهید در طبیعت شروع به مکاشفه کنید.

می‌توانید از دوستان جوان خود دعوت کنید که به شما بپیوندند. حتی اگر در مقام راهنمای گروه باشید، می‌توانید در یک حالت بازی موازی به بازی بپردازید و لذت کشف طبیعت را با هم تقسیم کنید.

 ما متوجه شده‌ایم که اوضاع آب و هوایی عامل مهمی در انجام بازی کودکان است.

در آب و هوای گرم تر کودکان کم‌ترحرکت می‌کنند، در حالی‌که وقتی هوا سرد و بارانی است ترجیح می‌دهند در حال حرکت، بازی و مکاشفه کنند.

فرقی نمی‌کند که بچه‌ها ایستاده یا نشسته بازی کنند.

اگرچه در حالت نشسته تماس چشمی شما با فرزندتان آسان تر است.

ولی در صورت سرد و بارانی بودن هوا ممکن است بازی در حالت ایستاده بهتر باشد.

حرکت و تعادل

بازی با حرکت آغاز می‌شود.

به همین دلیل بخش مهمی از بازی کودک محور، دادن آزادی لازم برای حرکت به فرزندان مان برای دستیابی آن‌ها به تعادل است.

وقتی ما از آشکار شدن طبیعی حرکت و پیشرفت کودکان
پشتیبانی می‌کنیم، آن‌ها با سرعت مناسب خود بازی را هدایت می‌کنند و متناسب با ظرفیت‌ها و آمادگی خودشان ریسک‌ها را می‌پذیرند.

از آن‌جا که وقت کافی به کودکان داده می‌شود، آن‌ها برای آزمایش کارهای جدید صبر می‌کنند تا آمادگی کافی برای انجام آن کارها را داشته باشند.

در نتیجه، چنین کودکانی نسبت به آن‌هایی که دیگران کمکشان می‌کنند، باحادثه های کم‌تری رو به رو می‌شوند.

بازی کودک محور به معنای انتظار برای آشکار شدن موقعیت‌هاست،؛ نه این‌که کودکا ن تان را در وضعیتی قرار دهید که نتوانند خودشان وارد آن، یا از آن خارج شوند.

در این حالت نیازی نیست که شما به کودکتان کمک کنید، به ویژه اگر نمی‌توانند خودشان از عهده آن برآیند.

خزیدن روی زمین

کودکان در فرآیند رشد فیزیکی خود، به طور ژنتیکی، پیش از نشستن، بلند شدن یا راه رفتن، روی زمین می‌خزند.

خزیدن روی زمین مرحله رشد مهمی برای هر کودکی است.

 بدن کودک را آماده و تعادلش را برقرار می‌کند.

در نتیجه کودکان می‌توانند بدون افتادن، بنشینند، بایستند و راه بروند.

خزیدن روی زمین زمانی آغاز می شودکه قدرت بینایی جنبی کودکان رشد یافته است و هماهنگی دست و پا تکامل می‌یابد.

بازی کودک محور به معنای انتظار برای آشکار شدن موقعیت‌هاست؛ نه این که کودکی را که در مرحله خزیدن روی زمین است.

ایستادن:

کودکان پس از مرحله خزیدن روی زمین، با نگه داشتن اشیای پیرامون‌شان می‌توانند بایستند. بهترین چیزها برای نگه داشتن، آن‌هایی هستند که تکان نمی‌خورند. به تدریج کودک بدون کمک روی دو پا می‌ایستد.

به طور طبیعی ماه‌ها طول می‌کشد تا کودک به این مرحله مهم از تعادل برسد.

وقتی کودک از تعادل خود مطمئن شد، ریسک حفظ تعادل روی یک پا و راه رفتن با دیگری را می‌پذیرد و نخستین گام خود را بر می‌دارد. بازی کودک محور به معنای انتظار برای آشکار شدن موقعیت‌هاست.

نه این که پیش از این که توانایی راه رفتن بدون کمک دیگران یا بالا رفتن از چیزی را داشته باشد، او را ناچار به انجام این کارها کنید.

شما نمی‌توانید به جای فرزندتان حفظ تعادل را یاد بگیرید.

در حالی که شما دست فرزندتان را گرفته‌اید تا بایستد، راه برود و از چیزی بالا برود، غیر ممکن است که قابلیت حفظ تعادل خود را افزایش خودشان دهد.