بلاکچین از دو کلمه block و chain به معنی زنجیره ای از بلاک ها است.

بیت کوین که اولین بلاکچین به حساب می آید، دارای زنجیره ای از بلاک ها است که اولین بلاک آن در حدود سال ۲۰۰۹ به وجود آمد و پس از آن شروع به ساخت بلاک هایی بعد از نخستین بلاک بود و این زنجیره تا کنون ادامه پیاده کرد.

اساس کار رمز ارز ها فناوری بلاکچین است. ممکن است هر رمز ارز پروتکل های مختلفی داشته باشد ولی در آخر همه ی آنها از فناوری آن استفاده می کنند.

در بلاکچین بیت کوین، هر بلاک به بلاک قبل از خودش اشاره می کند و حاوی اطلاعات بلاک قبل از خودش است. این بلاک همچین به تولید یک تابع ریاضی که حاوی اطلاعات آن بلاک است به نام هش می کند.

هش چیست؟

یک الگوریتم توسعه یافته توسط ایالات متحده آمریکا که دارای انواع و ویژگی های زیادی می باشد. در  بیت کوین از تابع sha256 استفاده می کند که یک تابع معکوس ناپذیر و دارای سرعت محاسباتی بالا است.

در این تابع، هر ورودی به آن دهیم یک خروجی با طول ثابت به ما بر می گرداند. طول این خروجی ۲۵۶ بیت و در مبنای هگزادسیمال می باشد و در دنیای دیجیتال مانند اثر انگشت است.

امنیت بلاکچین بسیار بالا است و تقریبا هک کردن یک سیستم ب غیر ممکن است.

یکی از راه هایی که موجب امنیت بالای بلاک ها می شود اشاره کردن هر بلاک به بلاک قبل از خود است و هرگاه کسی بخواهد بلاک جدید را تغییر دهد مجبور به تغییر بلاک های قبل است.

شبکه بیت کوین، یک شبکه p2p است که تمام گره ها با هم در ارتباط هستند و اگر یک گره بلاکی را تولید کند، به تمام گره های دیگر داده پراکنی  می کند. با توجه به زمان و مسافت موجود بین گره ها، همه گره ها به این بلاک دسترسی خواهند داشت و بلاک تولید شده را به بلاکچین خود اضافه می کنند.

اگر یک گره بخواهد یکی از بلاک های موجود خود به هر قصدی را تغییر دهد، مجبور به تغییر تمام بلاک های بعد از آن نیز می باشد و طبق پروتکل های شبکه ی بیت کوین گره ها مدام در حال رصد گره های مجاور خود هستند و بلاکچین آن ها را با بلاکچین خود مقایسه می کنند.

خیلی زود بلاکچین آلوده کشف می شود و گره مربوطه، مسئول جایگزین کردن بلاکچین  مورد قبول گره های شبکه بجای  آلوده ی خود می باشد.