دیتاسنتر (data center)

از اوایل دهه ۹۰ میلادی با به وجود آمدن مفهوم وب در اینترنت و پروتكل HTTP كه به سادگی امكان به اشتراك گذاشتن مستندات در اینترنت را برای كاربران فراهم می کرد، روز به روز بر تعداد كاربران اینترنت افزوده شد. همچنین با زیاد شدن كاربران، بالا رفتن حجم مستندات و سادگی انتشار اطلاعات در اینترنت، مفاهیم تجاری نیز وارد عرصه اینترنت شدند.

راه حل این مشكل، راه اندازی مراكز خاصی تحت عنوانData Center  یا مركز داده می باشد. Data Center  ها با در اختیار داشتن خطوط پر سرعت اینترنت ، سرورهای قوی و متعدد، تجهیزات پیشرفته تامین برق ، تهویه مطبوع و متخصصین مجرب، امكان راه اندازی سرورهای وب را برای عموم مردم ممكن ساخته اند. شركت های تجاری ، سازمان ها و عموم مردم می توانند با اجاره كردن فضای محدودی در این دیتاسنترها، وب سایت های  خود را در معرض دید عموم قرار داده و با صرف حداقل هزینه بهترین سرویس ممکن را بدست آورند.

از جمله Data Center های برتر در دنیا عبارتند از :

مایکروسافت:
Data Center شیکاگوی مایکروسافت یکی از بزرگترین Data Center های دنیا با ۶۵ هزار متر مربع، میزبان حدود یک میلیون سرور است که در واحدهای ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ تائی دسته بندی شده اند.

گوگل:

گوگل هیچگاه رسماً تعداد سرورهای خود را اعلام نکرده؛ ولی می گویند این شرکت صاحب بیش از ۹۰۰ هزار سرور است. حتی عجیب نیست اگر گوگل را با ۱۳ مرکز داده در سراسر دنیا مالک بزرگترینData Center جهان بنامیم .

دسته بندی Data center

مراکز داده را با توجه به اندازه و کارکرد به دسته‌های زیر تقسیم می کنیم:

• شبکه‌های سازمانی، تجاری و یا دانشگاهی (Campus)
• شبکه‌های خصوصی ( WAN)
• فراهم کننده‌های سرویس (SP)
• مراکز داده اینترنتی (IDC)
• مراکز داده فراسازمانی (Extranet)
• مراکز داده محلی ( Intranet)