رشته کوههای زاگرس با پنج میلیون هکتار جنگل تقریباً وسعتی معادل چهل درصد از کل جنگل های ایران را به خود اختصاص داده و استانهای متعددی را در بر گرفته است.
این جنگلها دارای گونه های متعدد گیاهی و جانوری هستند که در کنار هم اکوسیستم زاگرس را شکل داده اند.
سنجاب زاگرسی به نام سنجاب قفقازی نیز شناخته شده و در جنگل های پهن برگ قفقاز، آناتولی، زاگرس و مدیترانه شرقی نیز زندگی می کند.
سنجاب ایرانی از گونه های مهم جنگلهای زاگرس است و نقش بارزی در حفظ اكوسیستم این منطقه دارد.
این گونه شاخص سلامت جنگل های بلوط است، یعنی در هر جایی که این سنجاب وجود داشته باشد آن جنگل از سلامت کامل برخوردار است.
سنجاب به دلیل رفتار تغذیه ای خاص، به تکثیر درختان جنگل کمک زیادی می کند.
آنها میوه های بلوط را جمع آوری کرده و در شکاف صخره ها، درون تنه پوک درخت ها و به خصوص زیر خاک مخفی می کنند .
در فصل زمستان، که دیگر بلوطی روی درختان باقی نمانده است، به جست و جوی آنچه زیر خاک دفن کرده اند، می پردازند؛ اما نمی توانند همه آنها را پیدا کنند.
به این ترتیب دانه هایی که پنهان مانده اند در بهار جوانه زده و درختان جدیدی شکل می گیرند. به این ترتیب سنجاب نقش مهمی در حفظ و احیای جنگل های بلوط دارد.
سنجابهای ایرانی در منطقه زاگرس از سوی سازمان حفاظت محیط زیست در رده گونه های حمایت شده قرار گرفته اند تا از خطر انقراض در امان نگه باشند.
لازم به ذکر است که خرید و فروش سنجاب غیرقانونی اعلام شده است و جرائم نقدی نیز به همراه دارد. برای زنده گیری این سنجاب، درختان چند صد ساله بلوط به آتش کشیده می شود و زیستگاه گونه های جانوری مختلف زاگرس در معرض تهدید جدی می گیرند.
