مسیر یابی یا routing به چه معناست؟

فرآیند پیدا کردن مسیر درست انتقال داده در یک شبکه یا از شبکه‌ای به شبکه دیگر را مسیریابی (Routing) می‌گویند. در شبکه‌های کامپیوتری برای انتقال داده‌ها از شبکه‌ای به شبکه دیگر به وسیله‌ای به نام روتر نیاز دارید. روتر با استفاده از شیوه مسیردهی دستی (استاتیک) و یا با کمک پروتکل‌ها و الگوریتم‌های خاص مسیریابی، مسیرهای درست انتقال داده را یاد می‌گیرد.

برخی از اصطلاحات مهم درباره مسیریابی شبکه

پیش از پرداختن به مبحث مسیریابی شبکه و انواع آن، لازم است معنی برخی از اصطلاحات مهم در این‌خصوص، خلاصه‌وار توضیح داده شود:

میزبان یا هاست (Host)

به کامپیوترهای متصل به شبکه، میزبان یا هاست (Host) می‌گویند. هر هاست در شبکه یک آدرس IP منحصر به فرد دارد و می‌تواند با دیگر هاست‌‌ها داده تبادل کند.

مسیریاب شبکه یا روتر (Router)

روتر وسیله‌ای است که شبکه‌ها را به هم متصل می‌کند. یکی از مهم‌ترین وظایف روتر، مسیریابی داده‌ها بین گره‌های شبکه‌های به‌هم پیوسته (Internetworks) است.

مسیریابی آی پی (IP Routing) چیست؟

به فرآیند انتقال بسته‌های داده از مبدا به مقصد در شبکه‌های به‌هم پیوسته، مسیریابی آی پی (IP routing) یا به‌طور خلاصه مسیریابی (Routing) می‌گویند. روتر شبکه برای مسیریابی بسته باید موارد زیر بداند و بشناسد:

• آدرس مقصدی که بسته عازم آن‌جاست (پروتکل‌های لایه ۳ مانند IP این وظیفه را برعهده دارند.)
• روترهای مجاور (تا بتواند اطلاعات شبکه‌های دور را از آن‌ها یاد بگیرد)
• مسیرهای منتهی به شبکه‌های دور (غیرمجاور) و راهی برای تعیین بهترین مسیر به هر یک از آن‌ها.
• توانایی یادگیری، ذخیره، تایید و مدیریت اطلاعات مسیریابی (اطلاعات ناقص، نادرست یا ناپایدار مسیریابی بدتر از نداشتن اطلاعات مسیریابی است. اگر یک روتر اطلاعات مسیریابی را نداند، بسته‌ها را دور می‌اندازد (اصطلاحا drop می‌کند) و موضوع را به گره مبدا اطلاع می‌دهد. اما اگر اطلاعات مسیریابی روتر، نادرست باشد، ممکن است حلقه‌های تکراری پدید آید که شبکه‌ها از کار بیاندازد.)

فرآیند مسیریابی، چندان که به نظر می‌رسد ساده نیست زیرا چندین پروتکل و چندین لایه در آن دخالت دارند.